هنگام انتخاب مویز سیاه بدون هسته برای خوردن، باید به رنگ ر ها توجه کنید – آنها باید تا حد امکان سیاه باشند. مویز ها با رنگ مایل به قرمز کاملاً رسیده نیستند و خیلی اسیدی خواهند بود.
همچنین میوه ها باید خشک و متراکم باشند، در غیر این صورت کپک به سرعت در محیط مرطوب پخش می شود که باعث خراب شدن محصول می شود.
بهتر است از انواع مویز های نرم خودداری کنید – محصول برخی از خواص مفید خود را از دست داده است و به احتمال زیاد به سرعت غیر قابل استفاده می شود.
مویز سیاه تازه حدود دو هفته در یخچال نگهداری می شود. اگر قصد دارید مویز ها را برای مدت طولانی تری نگهداری کنید، بهتر است آنها را کمی نارس بچینید.
شستن مویز قبل از گذاشتن در یخچال ضروری نیست. اگر میوه ها خیس هستند، می توانید آنها را روی یک حوله نخی گذاشته و خشک کنید.
مویز فرنگی سیاه یک گیاه فوق العاده مفید است. در طب عامیانه از انواع مویز ها، آب آن، برگ ها و شاخه ها استفاده می شود. مویز های تازه، جوشانده و آب آن برای درمان بی اشتهایی، بری بری، خونریزی لثه، کم خونی استفاده می شود.
به عنوان ضد التهاب، مقوی، ویتامین، خونساز، گشادکننده عروق، تصفیه کننده خون، ادرار آور و معرق استفاده می شود. تأثیر مفیدی بر عملکرد غدد لنفاوی، سیستم قلبی عروقی، غدد فوق کلیوی دارد و ایمنی را بهبود می بخشد.
برای دیابت، تصلب شرایین، کم خونی، فشار خون بالا و آسیب ناشی از تشعشع توصیه می شود.
برگ‌های انگور سیاه بیشتر از مویزها حاوی ویتامین C هستند. آنها به عنوان ادرارآور، ضد التهاب، ضد روماتیسم، ضد عفونی کننده و مقوی استفاده می شوند.
دم کرده از شاخه ها و برگ های انگور سیاه برای بیماری های دستگاه تنفسی فوقانی، مثانه و کلیه ها استفاده می شود. با گلودرد بنوشید و غرغره کنید.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.