شوینده ای به نام صابون سفید مراغه به عنوان یک مولکول سنجاق شکل آمفیفیلیک، مانند یک عامل مضاعف عمل می کند. یک سر مولکول های صابون با سر غیرچرب آبدوست به سمت آب جذب می شود و سر دیگر آنها با دم چرب آبگریز به خاک یا روغن جذب می شود.
کارایی صابون در از بین بردن کروناویروس ها به کشش سطحی کم محلول صابون و همچنین ماهیت کمی قلیایی آن، تحرک آمفیفیلیک و توانایی تشکیل میسل نسبت داده می شود.
در مورد ویروس کرونا، مکانیسم تمیز کردن صابون بر اساس همان اصل است که برای جدا کردن توده‌های ویروسی از پوست، شکستن ویروس‌ها به ذرات ویروسی فردی و از بین بردن ویروس‌ها عمل می‌کند.
مکانیسمی برای از بین بردن یا حل کردن غشای لیپیدی خارجی ویروس، که به صورت یک لایه دوگانه پیوسته به ضخامت حدود 5 نانومتر قرار گرفته است، استفاده از صابون است.
فرآیند حل شدن غشای ویروس توسط اسید چرب خطی صابون را می توان در سه مرحله اساسی خلاصه کرد. در بیشتر ویروس های پوششی، غشای لیپیدی شامل فسفولیپیدها و پروتئین های غشایی نامحلول در آب است.
هنگامی که مونومرهای شوینده اضافه می شوند، برهمکنش های آبگریز-آب گریز بین دنباله های فسفولیپید در غشای بیولوژیکی و دم مونومرهای شوینده رخ می دهد.
با افزایش غلظت سورفکتانت به دلیل تغییرات ساختاری در دولایه لیپیدی، اختلال در غشاء رخ می دهد. در غلظت سورفکتانت در فاز توده‌ای بالاتر از غلظت میسل بحرانی (CMC)، مولکول‌های سورفکتانت تمایل به تجمع دارند و میسل‌هایی با ثبات ترمودینامیکی تشکیل می‌دهند.
افزایش غلظت سورفکتانت‌ها برابر یا بیشتر از CMC باعث می‌شود که لایه بیرونی لیپید چرب با مولکول‌های شوینده و دو لایه اشباع از مواد شوینده اشباع شود و میسل‌های مخلوط لیپید-پروتئین-شوینده تشکیل شود.
دولایه های لیپیدی محافظ به طور کامل با جذب به میسل های شوینده حل می شوند. ویروس به قطعات تجزیه می شود و بنابراین دیگر عفونی نیست.
اجزای تکه تکه شده ویروس نیز به طور کامل توسط مولکول های سورفکتانت به شکل میسل حل می شوند و سپس به سرعت با آب شسته می شوند.
